Van jongs af aan heb ik altijd veel plezier gehad in het werken met klei. Het prikkelen van mijn fantasie door het geven van vorm aan de materie is altijd de basis geweest voor mijn keuzes als kunstenaar. Het werken met klei veranderde al snel in werken met gips, omdat het me de mogelijkheid gaf om snel massa op te bouwen en daarna te kijken wat ik ermee kon doen.
Voordat ik naar de kunstacademie ging, heb ik eerst een cursus steenhouwen gevolgd. Hierdoor moest ik automatisch van buiten naar binnen werken om de steen de gewenste vorm te geven. Deze manier van denken en werken is altijd bij me gebleven. Eerst alles groter maken en daarna kijken wat eraf kan, dit geeft mij houvast en werkt vertrouwd voor mij. Het artistieke gevoel glijdt er vanzelf geruisloos in.
Ik werk nog steeds met steen, een oude liefde vanuit mijn opleiding. Door de jaren heen heb ik verschillende steensoorten gebruikt, zoals hardsteen, marmer, kalksteen en graniet. Soms borduur ik voort op sculpturen uit het verleden, om ze sterker te maken met de techniek en het weten van nu.
Onlangs heb ik nog een groot beeld, waarvan de kapotte stukken al 10 jaar in het atelier lagen te wachten, helemaal opnieuw in elkaar gezet en de ergernissen van toen eruit gehaald. Het voelde vreemd om er na zo’n lange tijd weer naar te kijken, maar het inspireerde me wel om het geheel tot een bevredigend eind te brengen. En dat is me super gelukt. Ik werd er blij van.
De komende tijd ben ik weer bezig in de wereld van het driedimensionale en laat ik mezelf verrassen door welke gestalten en vormen mijn nieuwe start zal opleveren. Het is altijd een gevecht met de vorm en materie, maar als ik eenmaal op dat punt beland, weet ik dat ik op de goede weg ben. De plaatjes van het eindresultaat zijn dan al duidelijk, zodat ik het alleen nog maar hoef af te maken. Het is zo mooi als dat.
-Theo Mackaay
