De reden van mijn kunstenaarschap is natuurlijk de drang om van kinds af aan al bezig te zijn met gestalte te geven aan de beelden die in je opkomen van een andere realiteit dan die waar je in leeft. Misschien is dit een definitie van ontluikend talent, maar deze definitie hou ik geheel aan mijzelf, ik onthoud me bij deze van de psychologische inhoud van dit verhaal. De laatste 42 jaar heb ik mij als kunstenaar beziggehouden met de zoektocht van de abstractie in de realiteit. Dit is natuurlijk een wijds begrip en voor de mensen die dat niet doen waarschijnlijk abacadabra van de hoogste orde. In de abstractie van de realiteit zit namelijk een oneindigheid van mogelijkheden, waarbij de sky the limit is de kunst van dit alles is dan wel jezelf een doel te stellen in dit oneindige heelal.
Mijn doel in deze is binnen mijn grenzeloze begrip toch grenzeloos te zijn. Dus de figuren en begrippen waar ik mij van bedien, lijken niet bepaald op de mensen en de natuur waar onze ogen mee opgegroeid zijn. Het zijn abstracte uitwassen van mijn gezichtsveld, waarbij de elementen zich uitvergroten in dat hoe ik ernaar kijk. Dit heeft tot gevolg dat alles een hoge mate van persoonlijkheid krijgt en je handtekening herkend wordt in wat je drijft en maakt. Het belangrijke is wel dat je jezelf serieus neemt, dan hou je de artistieke ader gevuld en zou het zomaar kunnen zijn dat je een leven lang gedreven wordt door deze beelden en je talent.
Wat mij betreft is dat al ruim 42 jaar gaande en heb ik in deze zoektocht een eigen thema gevonden, het thema van liefde en verbinding tussen mens, dier en natuur en dit natuurlijk in mijn eigen vorm van de abstractie, waarbij ikzelf het idee heb dat mijn kijk op deze vorm groeiende is en nog steeds veel voldoening in mijn werk geeft en ik heb en nog altijd de ervaring van “een zoektocht naar vernieuwing”, in deze van het abstracte realisme!
-Theo Mackaay
